17. Hukuk Dairesi 2018/5392 E. , 2020/869 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; davalı şirkete zorunlu mali sorumluluk sigortası ile sigortalı aracın 21/11/2015 tarihinde yük treni ile çarpışması sonucunda araçta yolcu olarak bulunan davacıların oğlu ..."ın vefat ettiğini, kazanın meydana gelmesinde araç sürücüsünün kusurlu olduğunu, araç sürücüsü tespit edilememiş ise de desteğin sürücü olması halinde dahi davacıların tazminat talep edebileceğini, belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere her davacı için ayrı ayrı 3.000,00 TL destekten yoksunluk tazminatının dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 13/04/2017 gün ve 2015/791-2017/330 sayılı ilamında; davanın kabulü ile Osman için 47.568,16 TL Saniye için 42.549,82 TL olmak üzere 90.117,98 TL"nin dava tarihi itibari ile işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesince; davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK"nun 353/1-b.1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiş; Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL"dir. Davacı ... yönünden kabul edilen 42.549,82 TL tazminat, miktarı itibariyle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davacı ... yönünden verdiği temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi, HMK"nın 371. maddesinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı ... açısından onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin ... yönünden hükmün kesin olması nedeni ile REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine ve aşağıda dökümü yazılı 2.389,38 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 06/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.
