17. Hukuk Dairesi 2014/7828 E. , 2014/9273 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : Aliağa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 12/12/2012
NUMARASI : 2010/453-2012/704
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların işleteni ve sürücüsü olduğu aracın, müvekkiline ait çekiciye çarparak hasarlanmasına neden olduğunu belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 9.000,00 TL tamir gideri, 3.000,00 TL kazanç kaybı ve 9.000,00 TL araç değer kaybı olmak üzere toplam 21.000,00 TL zararın, dava dışı sigorta şirketinin tamir gideri bedeli olarak yapmış olduğu ödemesi düşüldükten sonra kalan 12.013,00 TL tazminatın ve ayrıca tespit gideri olan 421,74 TL"nin olay tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı müvekkiline verilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile tamir gideri talebinin feragat nedeniyle reddine, değer kaybı 9.000,00 TL ve kazanç kaybı 2.166,66 TL" nin 18/08/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ve tespit gideri olan 421,74 TL" nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile toplam 11.588,40 TL" nin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacı tarafa verilmesine, davacı tarafın fazlaya ilişkin talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan hasar bedeli, kazanç kaybı ve değer kaybı zararının tazmini istemine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkil şirkete ait aracın sözleşmeye bağlı şekilde İzmir-Aliağa arasında nakliye işi yaptığını, aracın günlük kazancının 450,00 TL olduğunu iddia etmiştir. Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi"nce tanzim edilen raporda aracın günlük 450,00 TL kazanç sağlamasının mümkün olduğu ancak bu bedelden yakıt, yağ vs. işletme giderlerinin tenzil edilmesi gerektiği belirtilerek günlük kazancın 315 TL olacağı, tamir süresi olarak 26 günün kabulü ile kazanç kaybının 8.190,00 TL olduğu belirtilmiştir. Buna karşın, A. Şoförler ve Otomobilciler Esnaf Odası, mahkemeye verdiği yazılı cevapta, belirtilen nitelikteki çekicinin olay tarihinde aylık ortalama kârının 2.500,00 TL olacağını bildirmiştir. Mahkemece, Oda yazısı esas alınarak oranlama yapılmak suretiyle 26 gün kazanç kaybı karşılığının 2.166,66 TL olduğu kabul edilerek karar verilmiştir. Kazanç kaybı yönünden Oda yazısı ile bilirkişi raporu arasındaki çelişki giderilmemiş, davacı tarafça dosyaya sunulan faturalar ve araç nakil listesi değerlendirilmemiş, sadece Oda tarafından bildirilen ortalama aylık kazanç esas alınarak kazanç kaybı zararı belirlenmiştir. Bu durumda mahkemece, aracın günlük kazancının net bir şekilde belirlenmesi için tüm deliller toplanmalı, gerektiğinde davacı şirketin ticari defter ve kayıtları üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılmalı ve dava konusu çekicinin günlük kârının (amortisman giderleri tenzil edilerek) belirlenmesi ve sonucuna göre 26 gün karşılığı kazanç kaybı bedelinin hüküm altına alınması gerekirken eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 9.6.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.
