17. Hukuk Dairesi 2019/2137 E. , 2020/936 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 18.11.2012 tarihinde, müvekkillerinin oğlu ..."ın, sevk ve idaresindeki davalıya zorunlu mali mesuliyet sigortalı araçla yaptığı tek taraflı kaza sonucu vefat ettiğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla her bir davacı için 5.000,00"er TL destekten toksun kalma tazminatının temerrüt tarihinden işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, 04.06.2014 tarihinde taleplerini davacı anne için 23.166,18 TL"ye, baba için 19.509,02 TL"ye artırmıştır.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere göre, davanın kabulü ile davacı anne ... için 23.166,18 TL destekten yoksun kalma tazminatının 5.000,00 TL"sinin 02/02/2013, 18.166,18 TL"sinin ise 04/06/2014"den itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte; davacı baba ... için 19.509,02 TL destekten yoksun kalma tazminatının 5.000,00 TL"sinin 02/02/2013, 14.509,02 TL"sinin ise 04/06/2014"den itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazasından kaynaklı destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
Destekten yoksun kalma zararının hesabında, destekten yoksun kalanlara müteveffanın sağlığında sağlamış olduğu (ya da ileride sağlaması muhtemel olan) yardımın miktarı doğru biçimde belirlenmelidir.
Davacıların desteği olan ..., kaza tarihinde 20 yaşında olup bekar ve çocuksuz ölmüştür. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı anne ve baba yönünden ayrı ayrı destek payları bakiye ömürleri süresince, müteveffanın gelirinin %70"inin 1/8"i kabul edilerek hesaplama yapılmış, son yıl babanın destekten çıkması nedeniyle anneye gelirin %70"inin 1/7"si ayrılmıştır. Bu pay oranlarıyla hesap yapılması doğru olmamıştır.
Dairemiz"in yerleşik uygulamalarıyla; çalışma ve gelir elde etme durumunda olan bekar çocuk yaşasa idi ileriki yıllarda evleneceği; evlenmesi ile birlikte pay esasına göre 2 pay kendine, 2 pay eşine, birer pay annne ve babaya; evlenmesinden belli bir süre sonra ilk çocuğu ve yine bir süre sonra ikinci çocuğunun olacağı; çocukların olacağı süreler içinde kendine 2 pay, eşine 2 pay, çocuklara birer pay, anne ve babaya da birer pay ayıracağı; anne babadan birinin destekten çıkması halinde, çıkanın payının diğer ebeveynin alacağı paya ekleneceği kabul edilmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporu, davacıların destek paylarının belirlenmesi bakımından hatalıdır.
Bu durumda mahkemece; Dairemiz"in yerleşik uygulamaları ile belirlenen ve yukarıda ifade olunan destek payları esas alınmak ve kazanılmış haklar saklı kalmak kaydıyla, davacıların talep edebileceği tazminat miktarının belirlenmesi hususunda, daha önce rapor düzenleyen bilirkişiden ek rapor alınarak oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, destek paylarının hatalı (düşük) saptandığı rapordaki hesaplamanın kabulü doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 10/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.
