Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/4470 Esas 2020/395 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/4470 Esas 2020/395 Karar Sayılı İlamı

Esas No : 2018/4470
Karar No : 2020/395
Karar Tarihi : 03/02/2020
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/4470 Esas 2020/395 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi         2018/4470 E.  ,  2020/395 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17.Hukuk Dairesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair karara karşı davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun kararda yazılı nedenlerden dolayı esastan reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
    -K A R A R-
    6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL"dir.
    Davacı vekili,davacı için dava dilekçesinde 200 TL daimi iş göremezlik tazminatının davalılardan müştereken ve müteselsilen, 15.000 TL manevi tazminatın davalı ...’den tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davacı vekili maddi tazminata ilişkin talebini 16/09/2015 tarihli bedel artırım dilekçesi ile 57.856,20 TL‘ye yükseltmiş, 27.04.2017 tarihli ıslah dilekçesi ile maluliyet oranının değişmesi sonucu hesaplanan 30.234,57 TL üzerinden davanın kabulüne karar verilmesini talep etmiş, ilk derece mahkemesi tarafından 22.355,20 TL kalıcı işgöremezlik tazminatına, 10.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiştir. Yerel mahkemenin kararına karşı davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine hükmedilmiştir.
    Temyize konu edilen maddi ve manevi tazminata ilişkin karar; davacı bakımından reddedilen kısım yönünden ayrı ayrı kesin niteliktedir.
    Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, verilen kararın davacı yönünden kesin olması nedeni ile davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
    SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, reddedilen kısmın davacı yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 03/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu Kararlara da bakmak isteyebilirsiniz:

    Avukata Sor Hemen Ara