17. Hukuk Dairesi 2020/188 E. , 2020/15 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : Tüketici Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı kabulüne ilişkin verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkiline ait, davalıya kasko sigortalı aracın yaptığı kaza sonucu müvekkilindeki alkol durumunun polis tarafından yanlış yorumlandığını, müvekkilinin daha sonra gittiği diğer hastanalerden olay anında alkolsüz olduğuna dair raporlar aldığını, ceza dosyasında müvekkilinin alkollü araç kullanmak suçundan beraat ettiğini, davalının görevlendirdiği eksper tarafından tam hasar tespiti yapıldığını ve araç değerinin 17.900,00 TL olarak belirlendiğini, müvekkiline alkollü araç kullanma durumundan dolayı işlem yapılması üzerine davalı ... tarafından işlemlerin askıya alındığını, müvekkilinin kusuru bulunmamasına rağmen davalının bu süre zarfında araçta değer kaybı meydana geldiğinden bahisle teklifini 14.700,00 TL"ye düşürdüğünü, müvekkilinin bu teklifi içinde bulunduğu zor durum nedeniyle fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak kabul ettiğini, davalı ... şirketinin müvekkilinin kusuru olmayan bir durum nedeniyle aradan geçen süreyi sebep göstererek hukuka aykırı bir şekilde müvekkilinin mağduriyetine sebep olduğunu beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile aracın asıl değeri olan 17.900,00 TL ile müvekkiline ödenen 14.700,00 TL arasındaki 3.200,00 TL farkın kaza tarihinden işleyecek faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile 3.200,00 TL"nın temerrüt tarihi olan 01/10/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200 TL’ye çıkarılmıştır.
Mahkemece 3.200,00 TL tazminata hükmedilmiştir.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden ve miktar veya değeri 3.200,00 TL’yi geçmediğinden temyiz eden davalı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 20/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.
