17. Hukuk Dairesi 2018/4418 E. , 2020/956 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davacılar vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından davacılar ... ve ... yönünden hükmedilen tazminat miktarı ile sınırlı olarak temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanun’un 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL"dir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı davalı vekilinin istinaf talebi Bölge Adliye Mahkemesi’nce kabul edilerek, Sigorta Tahkim Komisyonu"nun 15/08/2016 tarih ve 2016/14923 E. ve 2016/23176 K. sayılı kararıyla tahsilde tekerrür olmamak üzere; davanın kısmen kabulü ile davacı ... için 12.313,38 TL, davacı ... için 15.003,63 TL destekten yoksun kalma tazminatına hükmedilmiştir.
Temyize konu edilen davacı baba ... ve davacı anne ... lehine hükmedilen tazminata ilişkin karar davalı bakımından ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin davacılar ... ve ... hakkındaki hükümlerin ayrı ayrı kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin davacılar ... ve ... hakkındaki hükümlerin ayrı ayrı kesin olması nedeni ile REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 10/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.
